معرفی سیتروئن زانتیا

با بردن نام زانتیا اولین چیزی که در ذهن تداعی میشود، شتاب سرسام‌آور و هندلینگ بی‌نظیر یک خودرو است. سیتروئن زانتیا در سال 1992 برای اولین بار معرفی شد. طراحی این خودرو که در ایران لقب "موشک زمینی" را گرفت توسط استودیو "برتونه" در ایتالیا انجام شده است. زانتیا بعد از خارج شدن از خط تولید در فرانسه طی قراردادی ده ساله مهمان سایپا شد. این قرارداد تمدید نشد و سال 89 آخرین نمونه‌های زانتیا به بازار ارائه شد.
سایپا یک‌بار تلاش کرد تا همان تجربه تبدیل 405 به پژو پرشیا روی زانتیا پیاده کند اما نتیجه آنچنان فاجعه‌ای شد که زانتیا2 هرگز به بازار راه پیدا نکرد. چهره جسور زانتیا به لطف جراحی پلاستیک سایپا به "قورباغه‌ای متعجب" تبدیل شد و کسی حاضر نشد برای خریدنش پول پرداخت کند.
زانتیا با تمام ایراداتی که به سن و سالش وارد است امکانات و آپشن‌هایی دارد که خودروهای صفر هم رده قیمتی و حتی گرانقیمت تر آنها را ندارند. شاید زانتیا داشبوردی پر از دکمه نداشته باشد اما امکاناتی مانند تنظیم ارتفاع دستی از داخل خودرو را دارد. زانتیا از معدود خودروهایی است که توانایی حرکت بر سه چرخ را دارد. سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک که علاوه بر متمایز کردن زانتیا، این روزها با پا به سن گذشتن این خودرو، برایش به پاشنه تبدیل شده است یکی از امکاناتی است که در هیچ خودرویی در این رنج قیمت دیده نمیشود.

از دو نگاه هرگز نمیتوانید مدافع زانتیا شوید. زانتیا از لحاظ ایمنی هیچ حرفی برای گفتن ندارد. هرچند زانتیایی که در فیلم‌های تست تصادف دیده میشود، نمونه اولیه زانتیاست و این خودرویی که در سایپا مونتاژ شد نمونه به‌روزرسانی شده‌ی این خودرو است اما با توجه به تصادف‌هایی که زانتیا در این سال‌ها داشته است، همه میدانیم که این خودرو بدنه فوق‌العاده ضعیفی دارد.
طراحی داشبورد زانتیا کاملا یادآور خودروهای سال‌های دهه نود میلادی است و هیچ نشانی از خودروهای حتی سال‌های 2006 ندارد.
این دو نکته در مورد زانتیا قابل چشم‌پوشی نیست اما ایرادات دیگری مانند مصرف صوخت بالا، استهلاک بالا، پیچیدگی فنی خودرو، هزینه سنگین قطعات یدکی و... از ایرادات مهم این شاهزاده‌ی پیر رن فرانسه است.

با توجه به میل و رقبت مردم به زانتیا و لذت از سواری آن، ایران‌کارلوکس تجهیزات لوکس زانتیا از جمله روکش صندلی را آماده فروش کرده است.