آنچنان وانت در ایران بدنام است که نوشتن یک مقاله برای آن می‌تواند خود به خود ترس آور باشد. کابوس‌هایی مانند پیکان وانت، نیسان، مزدا 1000 و چند نمونه دیگر که به سختی می‌توان به آنها نام ماشین کار داد، باید به دنبال انواع وانت‌هایی بگردیم که آبروی ماشین‌های پرقدرت و کاری را نبرند. از این رو کلاس پیکاپ را برای بررسی باید انتخاب کرد.
از 1970 به این سو کلاس خاصی از ماشین وارد بازار شد که به پیکاپ مشهور بود. پیکاپ‌ها وانت‌هایی بودند که می‌توانستن بیش از 2.5 تن بار را حمل کنند شاسی و گیربکس 4wd یا چهار چرخ متحرک را داشتند و قدرتشان بسیار بیشتر از وانت‌های قدیمی بود.
یکی از بهترین نمونه‌های پیکاپ تویوتا لندکروز بود که در جنگ ایران و عراق از سوی هر دو طرف درگیر به شدت استفاده می‌شد. شاسی بسیار مستحکم این ماشین سبب می‌شد سلاح‌های سنگین روی آن کار کنند بی‌آنکه کم‌ترین آسیب را ببیند. جالب آنجاست که تویوتا هنوز هم این پلتفرم را در مدل تویوتا نامیب تکرار می‌کند. و برای مأموریت‌های محیط بانی در آفریقا عرضه می‌کند.
توانایی بدنه و شاسی و گیربکس این حمل کننده‌های 4wd در هر مدل قوت یافت و مسابقه‌ای میان تولید کنندگان ژاپنی و آمریکایی برای تولید قوی‌ترین و با دوام‌ترین پیکاپ شروع شد. شورلت، داج و فورد پیکاپ‌های فوق‌العاده خوبی را روانه بازار کردند و برخی از این پیکاپ‌ها در آمریکا حتی ارزش کلکسیونی دارند. از سوی دیگر نیسان و تویوتا و مزدا هم پیکاپ‌های بسیار خوبی را تولید کرده‌اند.
اگر بخواهیم در میان این کارخانه‌ها یک پیکاپ را انتخاب کنیم و یا حتی میان آنها یک رتبه بندی به وجود آوریم عملا از ماشین‌هایی‌هایی حرف می زنیم که بعضی از آنها هرگز وارد ایران نمی‌شوند. پس ما دعوای ژاپن و آمریکا را به کنار می‌گذاریم و وارد واقعیت‌های ایرانی می‌شویم.
همان طور که گفتیم پیکاپ‌ها بیش از 2.5 تن بار حمل می‌کنند. اما قراردادن یک بار حجیم در کفی بار این ماشین‌ها تقریبا غیر ممکن است زیرا اساسا کفی بار پیکاپ‌ها چندان بزرگ نیست. شاید همین الان به فکر نیسان‌هایی افتاده‌اید که کفی بارشان را دستکاری کرده‌اند و حتی تا 4 تن بار را سوارشان می‌کنند و چند برابر قدشان بار روی آنها تلنبار می‌کنند. اما راه کار این موضوع برای ماشین‌های استاندارد استفاده از اکستنشن‌های حمل بار است. این اکستنشن‌ها اربابه‌هایی هستند که به قسمت بکسل ماشین وصل می‌شوند و ماشین مانند یک کشنده آنها را به دنبال می‌کشد. به این صورت بار‌های غیر استاندارد و حجیم دیگر به کفی بار و بدنه پیکاپ شما آسیب نمی‌رساند و از سوی دیگر ماشین شما هم کثیف نمی‌شود.
در این حالت توان حمل بار ماشین تا 5 تن هم می‌رسد البته نه هر پیکاپی . این اعداد پیکاپ‌های بزرگ را مابین رده پیکاپ‌های سبک و کامیونت‌های کوچک قرار می‌دهد.
اما در بازار ایران از این پیکاپ‌های بسیار کارآمد چه خبر است. ما بعد از جستجوی زیاد چند پیکاپ را انتخاب کرده‌ایم که در این مقاله به مقایسه آنها می‌پردازیم
- تویتا هایلوکس دوکابین 4 سیلندر دنده‌ای
- آمیکو آسانا دو کابین
- فوتون فونلند 2800 سی سی
شماره 1 تویوتا هایلوکس
شاید شروع کردن بررسی خودروهای با پادشاه پیکاپ‌های جهان یعنی تویتا هایلوکس کار را برای نویسنده سخت کند زیرا به نظر می‌آید بعد از پایان بخش بررسی تویوتا هایلوکس دیگر پیکاپی باقی نماند که در میدان رقابت با هایلوکس مصاف کند.
این خشن عضلانی ژاپنی با آپشن‌ها و موتور‌های گوناگون، یکی از با دوام‌ترین ماشین‌های روی زمین است. کمتر پیش آمده که در طول 150.000 کیلومتر اول به گارانتی و نمایندگی رجوع کند. بعد از آن نیز باز چندان اهل خراب شدن نیست. در ایران هایلوکس با موتور 2700 سی سی به جنگ جاده و زمین‌های خاکی می‌رود، حال آن که هایلوکس در مدل‌های قوی‌تر با موتور 4000 سی سی که نظیر آن در ماشین‌هایی مانند پرادو و لندکروز موجود است، عرضه می‌شود.
هایلوکس حتی با موتور 2700 هم یک از قوی‌ترین وانت‌های ممکن است. البته کسی روی این ماشین برای بارکشی حساب نمی‌کند و بیشتر استفاده آفرود آن مورد نظر است. ولی این ماشین اگر اکستنشن حمل بار را به خود متصل کند، حتما بیش از 5 تن بار را حمل می‌کند.
سیستم‌های پایداری در حرکت، ضد واژگونی و پایداری در شیب‌های تند از این ماشین یک خودرو نیمه نظامی ساخته است آن چنان که بسیاری از گروه‌های تروریستی هم از آن برای جنگ استفاده می‌کنند.
اما این ستایش سبب نمی‌شود که هایلوکس را ماشینی بی‌عیب بدانیم. هایلوکس در ایران یک عیب عظیم دارد و آن هم قیمت آن است. یک تویوتا هایلوکس اتومات با بیمه و مالیات نزدیک 1 میلیارد تومان برای شما آب می‌خورد. من اگر یک میلیارد تومان پول داشته باشم به آخرین چیزی که برای خرجش فکر می‌کنم خرید یک وانت است.
پیکاپ ماشین کار است و پر واضح است که با یک میلیارد تومان می‌توان یک کامیون خرید نه یک وانت. هایلوکس بیشتر ماشینی برای تفریحات آفرود است. تاختن با این ماشین در کویر یکی از مزایای آن حساب می‌شود و البته تفریح همراه با ایمنی بسیار مهم است. سیستم‌های ضد واژگونی هایلوکس آن را به ماشینی بسیار ایمن بدل می‌کند. البته برای تبدیل شدن به یک ماشین آفرود حرفه‌ای هایلوکس نیازمند سیستم تعلیق مخصوص است ولی بدون آن هم می‌تواند یک ماشین آفرود واقعی باشد.
شماه 2 آمیکو آسانا
کامیکو آسانا یک ماشین چند گانه است. موتور آن میتسوبیشی ژاپن؛ طراحیش برگرفته از یک مدل فرود آمریکایی؛ ساخته شده در چین و مونتاژ ایران. به عبارتی آمیکو آسانا یک سازمان ملل است در یک پیکاپ. ظاهر این پیکاپ بسیار زیباست و شاسی بلند و تایر‌های غول آسایش همه را شگفت زده می‌کند.
این ماشین خوش ظاهر را ارس خودرو با نام تجاری آمیکو می‌سازد. آمیکو از سال 68 شمسی در ایران کار خود را با تولید موتور سیکلت آغاز کرد و بعد از مدتی کامیون‌های نیم سبک بسیار خوبی را روانه بازار کرد که شهرت خوبی را برای او به همراه داشت.
در قیاس با دیگر وانت‌ها و پیکاپ‌ها با قیمت بیش از 300 میلیون، ماشینی گران حساب می‌شود. این پیکاپ لوکس هم مانند دیگر پیکاپ‌های شاسی بلند باز هم چندان به درد کار و بارکشی نمی‌خورد و ماشینی برای آفرود است. شاید اگر بخواهید به تفریح آفرود بپردازید اما نخواهید نزدیک یک میلیارد تومان خرج کنید، آمیکو گزینه خوبی باشد. بالا رفتن قیمت بنزین یک مزیت دیگر هم برای آمیکو به وجود آمده و آن هم دو گانه سوز بودن آن است.
اما همین دو گانه سوز بودن که در یک رویکرد حسن پیکاپ آمیکو بود، در نگاهی دیگر قبح آن حساب می‌شود. مخزن گاز سی ان جی این ماشین پشت کاپوت آن قرار دارد البته از بابت ایمنی مشکلی هنوز پیش نیامده ولی شاید یکی از بدترین انتخاب‌ها برای جاساز کردن مخزن گاز باشد.
عملکرد آفرود پیکاپ آمیکو آسانا هم خوب ارزیابی شده است. تعادل آن خوب است و در برابر واژگون شدن مقاومت خوبی دارد.
آمیکو را نسبت به فوتون تونلند و هایلوکس نمی‌توان قوی ترین پیکاپ دانست این ماشین تنها 143 اسب توان دارد که اصلا توان مناسبی نیست ادعا می‌شود 3.5 تن بار را حمل می‌کند که باید در عمل ثابت شود و روی کاغذ هیچ چیز را عوض نمی‌کند. به نظر می‌آید سازنده آمیکو بیشتر از آن که این ماشین را برای بارکشی ساخته باشد برای آفرود و تفریح و حال کردن ساخته است شاید برای همین هم باشد که نسبت به هایلوکس سواری بسیار نرم‌تری هم دارد.
شماره 3 فوتون تونلند
فوتون تونلند هم یک چینی دیگر است که این بار در ایران خودرو و ایران خودرو دیزل ساخته شده است. از تونلند دو مدل 2800 و 2400 سی سی در ایران موجود است همین طور مدل‌های آن به دیزلی و بنزینی تقسیم می‌شوند. تونلند یکی از ماشین‌های محبوب سال 2016 در استرالیا بوده است و با اندکی کم کاستی‌های معمول به ایران رسیده.
تونلند ماشینی با قدر است و اگر مدل صفر 2800 آن را پیدا کنید باید بیش از 400 میلیون تومان برای آن پرداخت کنید. عدد چهارصد میلیونی برای یک وانت چینی شاید عدد بزرگی باشد اما ویژگی‌های خاص این پیکاپ شاسی بلند آن را به یک گزینه خوب بدل می‌کند. مدل‌های دیزلی تونلند خرج سوخت بسیار کمی دارند و همین طور قطعات آنها هم نسبت به هایلوکس ارزان‌تر است.
تونلند 2800 بنزینی قدرتی معادل 160 اسب بخار تولید می‌کند و این تقریبا برابر است با قدر هایلوکس 164 اسب بخاری و در قیاس با آمیکو بسیار قدرتمند تر است. همین طور سرعت و کشش ماشین هم آن را به یک پیکاپ عضلانی تبدیل می‌کند. البته از عملکرد آفرود آن چندان اطلاعی نداریم اما گزارش‌هایی مبنی بر عملکرد آفرود نچندان قوی آن به ما رسیده است. ولی برای کار تونلند یک ماشین نمونه است همین طور در رانندگی جاده سرعت و راحتی خوبی را از خود نشان داده است.
کدام را انتخاب کنیم
به نظر من برای انتخاب یک پیکاپ شاسی بلند و البته لوکس، هایلوکس گزینه خوبی است البته باز هم تأکید می‌کنم اگر پول خرید و بنزین آن برای شما مهم نیست. هایلوکس خراب نمی‌شود در آفرود بی نظیر است، خیلی با کلاس خوشنام است، در جاده جاندار و عضلانی ظاهر می‌شود و امکانات رفاهی خوبی هم دارد، اما در رانندگی شهری خشک و خسته کننده است و از همه مهم تر قیمتی سرسام آور دارد.
آمیکو آسانا کم مصرف است، در شهر نرم و دوست داشتنی است، بسیار زیباست و حس خوبی از اتاق و بیرون بدنه نشان می‌دهد، ولی قدرت چندانی ندارد و در رانندگی جاده هم کم نفس و کم توان است. پس اگر زیبایی و نرمی ماشین برای شما مهم است آمیکو را بخرید.
فوتون تونلند: بسیار قوی و سر حال است در جاده خیلی خوب و پرتوان و پر سرعت ظاهر می‌شود. حمل بار با آن عالی است. در آفرود معمولی عمل می‌کند و از بابت ظاهر کمی بی ریخت تر از هایلوکس و آمیکو است. البته در طراحی داخلی که خیلی عقب تر از آن دو است. ولی ماشینی بسیار کاری است.
پس برای همه چیز تمام بودن به قیمت خالی شدن حساب بانکیتان هایلوکس را بخرید
برای زیبایی در کنار قدرت کم و توان محدود آمیکو آسانا را بخرید
و برای کار و عملکرد با قدرت ولی ظاهری معمولی فوتون تونلند گزینه مناسبی است.